Met ODIN hebben we een fantastische en vooruitstrevende online configuratietool voor leeflijnen in handen waarmee we de projecten voor onze klanten tot in de puntjes kunnen berekenen. Geheel volgens de ARBO wet- en regelgeving en hiermee compleet veilig voor de mensen die met het valbeveiligingssysteem moeten werken
Arbo-wetgeving
In Nederland dient er, volgens de arbo-wetgeving, veilig gewerkt te worden boven de 2,5m hoogte. Hierbij dient de keuze voor veiligheid gemaakt te worden volgens de arbeidshygienische strategie. Een collectieve voorziening heeft de voorkeur boven het gebruik van individuele aanlijnvoorzieningen. Bij het gebruik van aanlijnvoorzieningen wordt er onderscheid gemaakt tussen valbeveiliging (Fall Arrest) en gebiedsbegrenzing (Fall Restraint). Laats genoemde is een werkmethodiek die bij voorkeur ook van toepassing dient te zijn op valbeveiligingssystemen. Een val dient zover als mogelijk uitgesloten te worden.
Wat is een leeflijnsysteem?
In het algemeen bestaat een leeflijnsysteem uit een staalkabel, kunststofvezeltouw of band (genoemd mobiele leeflijn), die is bevestigd aan één of meer ankerpunten. Dit type valbeveiligingsysteem kan constructief bevestigd worden op diverse ondergronden. Op daken van bijvoorbeeld staal, beton of hout, maar ook aan de wand en plafond. Zolang deze constructie sterk genoeg blijkt te zijn voor de krachten van een val. Gebruikers koppelen zichzelf aan met een meeloper of losse haak waar de vanglijn met harnas aan zit.
Bepalen of een leeflijnsysteem voldoet aan de normen
Een veilig leeflijnsysteem is geen kwestie van het simpelweg monteren van een paar ankerpunten op een dak en ze vervolgens te verbinden met een kabel. Elke valbeveiligingsnorm omvat bepaalde vereisten waaraan een dergelijk systeem dient te voldoen. Aan welke vereisten moet worden voldaan, is onder andere afhankelijk van het doel van het systeem. Wordt het gebruikt voor werkpositionering/gebiedsbegrenzing of als valstopsysteem? Daarnaast zijn er nog diverse andere variabelen die van invloed zijn op het gedrag van het systeem en die derhalve bepalen of er is voldaan aan de vereisten. We zullen er hieronder enkele bespreken.
De drie hoofdcriteria
Bij het ontwerpen van een valbeveiligingsysteem moet rekening worden gehouden met drie basiscriteria:
- De onderdelen en materialen moeten sterk genoeg zijn. Deze moeten de maximale belasting bij een stop (Maximum Arrest Load, MAL) en de maximale stopkracht (Maximum Arrest Force, MAF) kunnen weerstaan waaraan ze worden blootgesteld bij een val.
- De maximale belasting bij een valstop, die verwijst naar de krachten die zijn toegestaan op het lichaam van de gebruiker, moet binnen de aanvaardbare limiet liggen, zodat de mogelijkheid op letsel wordt geminimaliseerd.
- Valvrijheid: de afstand tussen het werkniveau en het onderliggende niveau (of de grond). Als deze afstand gelijk is aan of kleiner dan de vereiste valvrijheid die nodig is voor een valstopsysteem, voldoet alleen een systeem voor werkpositionering/gebiedsbegrenzing.
De volgende stap
Hierboven zijn de drie belangrijkste basiscriteria omschreven voor het ontwerpen van een leeflijnsysteem.
Daarnaast zijn er nog meer variabelen, wiskundige en natuurkundige elementen die een rol spelen bij de
prestaties van een leeflijnsysteem.
Bij het maken van berekeningen voor een leeflijnsysteem moet AllRisk rekening houden met de volgende variabelen:
- De ondergrond waarop het leeflijnsysteem wordt bevestigd.
- De afstand tussen de ankerpunten.
- De hoogte van de ankerpunten.
- De spanning op de ankerlijn/leeflijn.
- Het type ankerlijn: staalkabel, kunststofvezeltouw of band.
- De afstand tot de dakrand of rand van het werkplatform.
- Het aantal gebruikers dat tegelijkertijd het systeem gebruikt.
- De totale lengte van het leeflijnsysteem.
- De gebruikte valdemper.
De prestaties van een leeflijnsysteem berekenen.
Alle bovengenoemde variabelen zijn niet alleen van invloed op de prestaties van het leeflijnsysteem, maar ook op elkaar. De hoogte van een ankerpunt is bijvoorbeeld van invloed op de krachten die worden uitgeoefend op de begin- en eind(anker)punten bij een val. Dit geldt eveneens voor de gebruikte valdemper.
Aangezien permanente ankerpunten die bevestigd worden aan een gebouw of structuur daar een onderdeel van zijn, vallen deze niet meer onder de norm EN795:12 welke zich beperkt tot tijdelijke ankerpunten. Het is dan ook van cruciaal belang om voor een juiste berekening de constructie sterkte te weten van het materiaal waarop bevestigd wordt.
Normen en testmethoden van deze permanente ankerpunten en lijnen worden specifiek behandeld inde aanvullende CEN/TS 16415;2013. Hierin staat dat producten en systemen voorzien kunnen worden van een conformiteitsverklaring (de test volgens NEN795:12 door een notified body)
Het is sterk aan te raden te kiezen voor een systeem dat getest is volgens de norm NEN 795-2012 en de CEN/TS 16415;13
Diegene die het systeem aanschaft moet voor zichzelf bepalen of het veilig is of niet en moet voldoen aan het bouwbesluit. Daarbij zijn 3 dingen belangrijk: de toelevering (testrapporten van het systeem), het ontwerp (een systeem en constructieberekening) zie ODIN; stap 3 het installeren (opleveren en montage certificaat). AllRisk kan dit alles aanleveren.
U kunt zich dan ook voorstellen dat het maken van berekeningen voor een dergelijk systeem een zeer complexe bezigheid is. En aangezien er veel verschillende gebouwen en constructies zijn, moet voor elk systeem een afzonderlijke berekening worden gemaakt. U begrijpt dat door het handmatig uitvoeren van deze berekeningen het risico op rekenfouten toeneemt.
Meer weten over de mogelijkheid
die AllRisk u biedt met ODIN?
